ناصرخسرو

بخش ۶ - ری، کوه دماوند و نوشادر

و از بلخ تا به ری سیصد و پنجاه فرسنگ حساب کردم. و گویند از ری تا ساوه سی فرسنگ است، و از ساوه به همدان سی فرسنگ، و از ری به سپاهان پنجاه فرسنگ و به آمل سی فرسنگ.

و میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی و آن را لواسان گویند، و گویند بر سر آن چاهیست که نوشادر از آن حاصل می‌شود و گویند که کبریت نیز، و مردم پوست گاو ببرند و پر نوشادر کنند و از سر کوه بغلتانند که به راه نتوان فرود آوردن.

تصاویر و صوت

عکس

صوت

حمیدرضا محمدی :

نظرات

فشین

۱۳۹۲/۰۴/۲۶ - ۰۸:۰۳:۰۶

و گویند که کبرین نیزبه گمانم کبریت باشد.

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۴/۲۶ - ۰۸:۳۳:۰۴

کرمیت لری کبریت است گویا با کرمز یا قرمز پیوند دارد ، و نیز کرمیته که کسی بود که بدعت در دین بکرد و به عربی قرمطی را به او گفتند ، سرخ موی بوده است او .

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۴/۲۶ - ۰۸:۴۵:۴۷

افزون کنم که کبریت خودش قرمز است

پریسا

۱۳۹۴/۰۲/۱۰ - ۰۹:۴۹:۵۹

نوشادر منظور همان نشادر است و کبرین همان گوگرد است که از قله های آتشفشانی قابل حصول می باشد.

مجید میزازاده

۱۳۹۷/۰۲/۰۸ - ۰۷:۲۴:۰۴

بر سر کوه معدنی است که نشادر و گوگرد کبریت از آنجا حاصل گردد. مردم پوست خالی مشگ گونه گاو را پر از نشادر می کنند وسپس از سر کوه به پایین می غلطانند. زیرا از طریق راه ناهموار و احتمالا باریک و خطرناک برای حرکت حیوانات نتوانند بار خود را به پایین بیاورند.

نمایش بیشتر