ناصرخسرو

بخش ۷۱ - به سوی بصره

پس آن عریان کتاب های من بر شتر نهادند و برادرم را به شتر نشاندند و من پیاده برفتم روی به مطلع بنات النعش، زمینی هموار بود بی کوه و پشته. هر کجا زمین سخت تر بود آب باران در او ایستاده بود و شب و روز می‌رفتند که هیچ جا اثر راه پدید نبود الا بر سمع می‌رفتند و عجب آن که بی هیچ نشانی ناگاه به سرچاهی رسیدندی که آب بود. القصه به چهار شبانه روز به یمامه آمدیم.

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

رضا

۱۳۹۴/۰۲/۱۶ - ۰۷:۲۷:۵۱

منظور از بنات النعش هفت ستاره دب اکبر یا هفت اورنگ یا هفت برادران است که به کمک آن ستاره جدی یا ستاره شمال را می یابند