سرایندهٔ فرامرزنامه
بخش ۴ - در آفرینش ماه
۱
چراغیست مر تیره شب را بسیج
به بد تاتوانی تو هرگز مپیچ
۲
چو سی روز گردش بپیمایدا
دو روز و دو شب روی ننمایدا
۳
پدید آید آنگاه باریک و زرد
چو پشت کسی کو بود سال خورد
۴
چو بیننده دیدارش از دور دید
هم اندر زمان زو شود ناپدید
۵
دگر شب نمایش کند بیشتر
تو را روشنایی دهد بیشتر
۶
به دو هفته گردد تمام و درست
بدان باز گردد که بود از نخست
۷
بود هر شبانگاه تاریک تر
به خورشید تابنده نزدیک تر
۸
بدین سان نهادش خداوند داد
بود تا بود هم بدین یک نهاد
نظرات