نسیمی

شمارهٔ ۱۲۳

۱

عارفان روی تو را نور یقین می‌خوانند

عروه موی تو را حبل متین می‌خوانند

۲

آنچه بر لوح قضا منشی تقدیر نوشت

عاشقانت ز رخ و زلف و جبین می‌خوانند

۳

صفت چشم تو است آیت «مازاغ» از آن

گوشه‌گیران دو ابروی تو این می‌خوانند

۴

نظم دندان تو را کآب حیاتش نام است

خرده‌بینان تواَش دُرّ ثمین می‌خوانند

۵

جنت عدن سر کوی تو را مشتاقان

صحن باغ ارم و خُلد برین می‌خوانند

۶

بیدلانی که مدام از سر سودا مستند

مردم چشم تو را گوشه‌نشین می‌خوانند

۷

نظر، آن زمره که گویند به روی تو خطاست

نقش‌های غلط و لعبت چین می‌خوانند

۸

دل و دین می‌برد از خلق رخت زان جهتش

آفت خلق و بلای دل و دین می‌خوانند

۹

جنت و حور و لقا گرچه به وجه دگر است

اهل دل نور سماوات و زمین می‌خوانند

۱۰

آب حیوان که لب لعل تو است، آن به یقین

در بهشت ابدش ماء معین می‌خوانند

۱۱

چون نسیمی ز تو آنان که رسیدند به حق

جاودان مصحف روی تو چنین می‌خوانند

دیوان اشعار فارسی سید عماد الدین نسیمی به کوشش سید احسان شکر خدایی و نرگس سادات شکر خدایی - سید عماد الدین نسیمی - تصویر ۲۶۲

دیوان فارسی فضل الله نعیمی تبریزی و عماد الدین نسیمی شیروانی به کوشش پرفسور رستم علی‌اف - فضل الله نعیمی تبریزی, عمادالدین نسیمی شیروانی - تصویر ۱۲۴