نسیمی

شمارهٔ ۱۵ - ستایش فضل‌الله نعیمی

ای رموز لوح رویت عنده ام‌الکتاب

کرده طی پیش جمالت نامه حسن آفتاب

سوره سبع المثانی آفتاب روی توست

اهل دل را از رخت روشن چو ماه است این حساب

باز یابد هر که خواند از رخت سی و دو خط

سر و انشق القمر با معنی ام الکتاب

تا به رویت گفته ام «وجهت وجهی » چون خلیل

آتش نمرود بر من گشته ریحان و گلاب

آیة الکرسی و طه هست حق روی تو

هر که دارد نور حکمت داند از فضل این خطاب

هفت خط وجه آدم هشت باب جنت است

شد به فضل حق اولوالالباب را این فتح باب

ره به خط استوای وجه آدم چون نبرد

مشرک بی دیده، زان جاوید ماند اندر عذاب

چون نسیمی هر که خاک آستان فضل شد

از شرف بر دیده خورشید می‌آرد رکاب