نسیمی

شمارهٔ ۱۵۹

بر سینه من ناوک مژگان زده‌ای باز

در جان و دلم آتش هجران زده‌ای باز

من در غم عشق تو همی سوزم و سازم

کز حسن سراپرده سلطان زده‌ای باز

خونابه ز چشم من بیچاره روان شد

تیر دگرم بر دل و بر جان زده‌ای باز

زان شیوه که آن نرگس جادوی تو دارد

وه کز همه سویم ره ایمان زده‌ای باز

زان روی نسیمی سر و سامان ز تو جوید

کز زلف سیاهم سر و سامان زده‌ای باز

دیوان فارسی فضل الله نعیمی تبریزی و عماد الدین نسیمی شیروانی به کوشش پرفسور رستم علی‌اف - فضل الله نعیمی تبریزی, عمادالدین نسیمی شیروانی - تصویر ۳۲۳

آینهٔ صفا

۱۴۰۱/۰۲/۰۶ - ۰۵:۴۰:۲۴

You’ve targeted my chest with your eyelash blades, yet again You’ve set fire of separation to my heart and soul, yet again I continuously burn and endure in your love’s sorrow Since you’ve shrouded your beauty behind kingly veils, yet again Blood tears flow from the eyes of the wretched I You’ve shot another arrow through my heart and soul, yet again With that craft devised by your witchy face Alas, you’ve helplessly derailed my faith, yet again Nasimi demands redemption from you, since You’ve forbidden my dark hair of redemption, yet again

نسیمی

شمارهٔ ۱۵۹

تصاویر و صوت

نظرات

آینهٔ صفا