نسیمی
شمارهٔ ۶۶
۱
خورشید ازل بتافت از روزن تن
تا چهره خود ببیند اندر روزن
۲
گوید که چو روزن از میان برخیزد
«من باشم و من باشم و من باشم و من »
نظرات