نظیری نیشابوری
شمارهٔ ۳۴
۱
دایم به رهت در دو چشمم بازست
صد تحفه ام از نیاز پااندازست
۲
پیش آی و به مهر دانه عشوه بریز
پر تیز مرو که روح در پروازست
نظرات