نشاط اصفهانی
شمارهٔ ۱۸۴
۱
ما بندگان نه در خور این پایه بوده‌ایم
گوی سعادت از کرم شه ربوده‌ایم
۲
تا دیده‌ایم دیده بر این در فکنده‌ایم
تا بوده‌ایم جبهه بر این خاک سوده‌ایم
۳
چشم طمع ز نیک و بد خلق بسته‌ایم
تا دیدهٔ نیاز بر این در گشوده‌ایم
۴
بی‌خدمتی به سفرهٔ نعمت نشسته‌ایم
بی‌طاعتی به بستر راحت غنوده‌ایم
۵
گامی نرفته دامن مقصد گرفته‌ایم
تخمی نکشته حاصل مطلب دروده‌ایم
۶
بر ما در فزایش نعمت گشوده‌اند
چندان که ما به غفلت و عطلت فزوده‌ایم
۷
ما را بهانهٔ کرم خویش کرده‌اند
ورنه سزای این همه احسان نبوده‌ایم
تصاویر و صوت
نظرات