اوحدالدین کرمانی
شمارهٔ ۱۵۵ - الرّضا و التّسلیم
۱
ای گشته به اسباب غمت جانم شاد
از درد تو هرگز دل من سور مباد
۲
هر کس که نمیرد چو من اندر پایت
او خود نبود زنده که هرگز مزیاد
تصاویر و صوت
نظرات