اوحدالدین کرمانی
شمارهٔ ۱۱۰
۱
آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش
برسود بود مدام سرمایهٔ عیش
۲
افسوس که کار خلق جایی نرسید
کز مایهٔ غم شوند همسایهٔ عیش
تصاویر و صوت
نظرات