اوحدالدین کرمانی
شمارهٔ ۲۹۰
۱
هر لقمه که آلوده بود قی به از آن
بی خود به تواضع آردت می به از آن
۲
نیکی و غرور دور دارد زخدای
بد بودن و اعتراف در پی به از آن
تصاویر و صوت
نظرات