اوحدالدین کرمانی
شمارهٔ ۳۴
۱
عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد
سر در سر یار بی وفا نتوان کرد
۲
عمری که تو راهست غنیمت می دان
کان را چو نمازها قضا نتوان کرد
تصاویر و صوت
نظرات