اوحدالدین کرمانی
شمارهٔ ۱۷۶
۱
در باغ رخت گر به تماشا گردیم
از عقل بری شویم و رسوا گردیم
۲
ما مستانیم و روی تو گلزار است
ترسم که از آن شکوفه رسوا گردیم
تصاویر و صوت
نظرات