اوحدی
غزل شمارهٔ ۲۵
۱
به خرابات برید از در این خانه مرا
که دگر یاد شراب آمد و پیمانه مرا
۲
دل دیوانه به زنجیر نبستن عجبست
که به زنجیر ببندد دل دیوانه مرا؟
۳
می بیارید و تنم را بنشانید چو شمع
پیش آن شمع و بسوزید چو ویرانه مرا
۴
همچو گنجیست درین عالم ویران رخ او
یاد آن گنج دوانید به ویرانه مرا
۵
بر میان از سر زلفش کمری می‌بستم
گر بدو دست رسیدی چو سرشانه مرا
۶
هر که خواهد که به دامم کشد آسان آسان
گو: مپندار به جز خال لبش دانه مرا
۷
سرم از شوق و دل از عشق چنین شیفته شد
تا که شد اوحدی شیفته هم خانه مرا
نظرات
کاظم ایاصوفی
جعفر مصباح
مصطفی