اوحدی
غزل شمارهٔ ۳۲۴
۱
همیشه تا تن من برقرار خواهد بود
به کوی عشق دلم را گذار خواهد بود
۲
سرم به خاک بپوسید و آتش غم دوست
در استخوان تن من به کار خواهد بود
۳
بتا، بدور غم خویش کشته گیر مرا
جنایت تو اگر زین شمار خواهد بود
۴
ز بهر کشتن من چرخ تیز می‌بینم
که باستیزهٔ چشم تو یار خواهد بود
۵
بلای عشق تو خوش کرده‌ایم با دل خود
به بوی آنکه خزان را بهار خواهد بود
۶
دلم ز هجر تو اندر حساب داشت غمی
گمان که برد که چندین هزار خواهد بود؟
۷
بیا، که تا نبود پیشت اوحدی را باز
همیشه دیدهٔ او اشکبار خواهد بود
نظرات