اوحدی
غزل شمارهٔ ۷۸۹
۱
ساقی، بده شرابم، کندر چنین بهاری
نتوان شراب خوردن بی‌مطربی و یاری
۲
یاری لطیف باید، گوینده‌ای موافق
تا می‌تواند از تن کردن بدل گذاری
۳
آن کش نشسته باشد در خانه لاله‌رویی
حاجت نباشد او را رفتن به لاله‌زاری
۴
چون تاختن کند غم آهنگ سبزه‌ای کن
بر گرد او کشیده از بید و گل حصاری
۵
آن ترک را به مستی امروز در میان کش
ور در میان نیاید، آخر کم از کناری
۶
عیبم مکن، که دیگر مشکل خلاص یابد
او را کزین گلستان دامن گرفت خاری
۷
این هفته با حریفان من کار آب کردم
چون آب کارگر شد، از من مجوی کاری
۸
آن ماه با حریفی هر شب شراب نوشد
تا جام او نباشد بی‌کلفت خماری
۹
گل گر به رغم سنبل بر خال دل نبندد
در بلبلان نیفتد زان گونه خار خاری
۱۰
چون چشم من نگردی ابری به گلستانی
چون اوحدی ننالد مرغی ز شاخساری
نظرات