اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۰
۱
قدش به درخت سرو میماند راست
زلفش به رسن، که پای بند دل ماست
۲
دل میل گنه دارد از آن روز که دید
کو را رسن از زلف و درخت از بالاست
تصاویر و صوت
نظرات