اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
۱
دی باد صبا ز خاک بر داشت سرم
آن نامه بیاورد و بر افراشت سرم
۲
گفتم که: ببوسم و نهم بر سینه
خود دیده رها نکرد و نگذاشت سرم
نظرات