اوحدی

رباعی شمارهٔ ۱۳۲

۱

گفتم که: مکش مرا به غم، گفت: به چشم

زین بیش مکن جور و ستم، گفت: به چشم

۲

گفتم که: مگوی راز من با چشمت

کو کرد مرا چنین دژم، گفت: به چشم

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

آرش فضلی شمس آبادی

۱۳۹۸/۰۷/۰۸ - ۱۱:۱۳:۱۸

ضمن تشکر از شما نکته‌ای به ذهنم رسید که در میان می‌گذارم؛ با توجه به نبود علامت دو نقطه (:) در زمان اوحدی حذف این علامت به نظر من بهتر است. ضمنا تمام هنر شاعر در ایهام مصرع آخر است که با گذاشتن دو نقطه ضایع شده است.