اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۳۵
۱
پیمانه بده، که مرد پیمانه منم
در دام زمانه مرغ این دانه منم
۲
زان باده که عقل میبرد جامی ده
گو: خلق بدانند که: دیوانه منم
نظرات