اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
۱
روی تو ز حسن لافها زد به جهان
لعل تو ز لطف طعنها زد در جان
۲
زلف تو چو افتادگیی عادت کرد
بنگر که چگونه بر سر آمد ز میان؟
تصاویر و صوت
نظرات