اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۶۹
۱
تا با خودی، ای خواجه، خدا چون گردی؟
بیگانه سرشتی آشنا چون گردی؟
۲
جز سایهٔ خویشتن نمیبینی تو
ای سایه، ز خورشید جدا چون گردی؟
تصاویر و صوت
نظرات