اوحدی
رباعی شمارهٔ ۳۷
۱
جانا، دلم از فراق رویت خونست
چشمم ز غمت چو چشمهٔ جیحونست
۲
آن خال که بر رخت نهادست، دمی
بر روی منش نه، که ببینم چونست؟
نظرات