پروین اعتصامی

شمارهٔ ۸۴ - شاهد و شمع

شاهدی گفت بشمعی کامشب

در و دیوار، مزین کردم

دیشب از شوق، نخفتم یکدم

دوختم جامه و بر تن کردم

دو سه گوهر ز گلوبندم ریخت

بستم و باز بگردن کردم

کس ندانست چه سحرآمیزی

به پرند، از نخ و سوزن کردم

صفحهٔ کارگه، از سوسن و گل

بخوشی چون صف گلشن کردم

تو بگرد هنر من نرسی

زانکه من بذل سر و تن کردم

شمع خندید که بس تیره شدم

تا ز تاریکیت ایمن کردم

پی پیوند گهرهای تو، بس

گهر اشک بدامن کردم

گریه‌ها کردم و چون ابر بهار

خدمت آن گل و سوسن کردم

۱۰

خوشم از سوختن خویش از آنک

سوختم، بزم تو روشن کردم

۱۱

گرچه یک روزن امید نماند

جلوه‌ها بر درو روزن کردم

۱۲

تا تو آسوده‌روی در ره خویش

خوی با گیتی رهزن کردم

۱۳

تا فروزنده شود زیب و زرت

جان ز روی و دل از آهن کردم

۱۴

خرمن عمر من ار سوخته شد

حاصل شوق تو، خرمن کردم

۱۵

کارهائیکه شمردی بر من

تو نکردی، همه را من کردم

دیوان اشعار پروین اعتصامی به کوشش دکتر حسن احمدی گیوی با مقدمهٔ ملک‌الشعرای بهار - تصویر ۱۶۰

شهریار نعمت اللهی

۱۳۹۲/۱۰/۰۲ - ۱۱:۵۱:۰۸

با سلام در شعر گفتگو شاهد و شمع را با مفهوم گفتگوی مادر و فرزند بارها و بارها خواندم و هر بار زیباتر و زیباتر می شد.خدا تمام مادران را حفظ کند

ناشناس

۱۳۹۳/۰۹/۱۸ - ۱۵:۲۶:۱۰

عبدلی مرد

سایه سرو

۱۳۹۳/۱۲/۲۴ - ۰۴:۲۰:۵۳

حاصل گردش تو گرد منِ خسته چه بودآن همه شعله که بر پای تو من سر کردماشک ریزان ،تن خود را همه آتش کردمروشنی گشتمو راهت همه روشن کردماز منِ دلشده خاکستر سردی جا ماندساده دل من که پرو بال تو باور کردم سایه سرو93/12/24

پروین اعتصامی

شمارهٔ ۸۴ - شاهد و شمع

تصاویر و صوت

نظرات

شهریار نعمت اللهی

ناشناس

سایه سرو

پرویز ذوالفقاری