امیر پازواری

شمارهٔ ۱۰۴

تُرکِ مَسّ! به ته گردنْ بویمه آونْ

هَمُونْ رشته‌یِ آونْ بویمه پاونْ

چاه زَنَخْدُونْ، دلْ به ته جا بییه بَنْ

چنونکه ضحّاکْ، بندهْ (بنه) کوهِ دماونْ

ویسّه که جومه بَیْبُومْ تنه تَنْ

روزی دسّه‌وارْ، دوستِ سرسینه سٰاونْ

وَنوشه به باغِ ارَمْ هاونْ هاونْ

د وارنگِ منه دوستْ، به ساوَنْ ساوَنْ