امیر پازواری

شمارهٔ ۱۰۵

یک حرفْ چلْ سوا، عالمْ ره نور بتاون

هشتْ دَرِ بهشتْ ره به حوری بداون

سه چلْ آسمونْ ره بی ستونْ بناون

چاهارْ انزوا با بلبلُونْ سراون

یک اَلفْ کلیدِ چله یا هزارن؟

سه چلْ سد و بیستْ، چه باقی بو به ته تن؟

هَشْتْ درِ بهشتْ دوستِ مزاجْ (معراج) بوئه من

اگر سرّ حقّ جویی، چهارْ در کارْ کنْ