امیر پازواری

شمارهٔ ۱۰۶

دوستْ ره دیمه حَمّوم بَزه خنهْ آینْ

زلفْره دیمه که شه تکْ هائیته دارن

روجایِ شوآهنگْ که شه جا دیارن

اونها همه ته کوشْ ره دستْ هائیتْ دارن

مویِ سَرْ به ته چاه هارُوته تا بنْ

کافوری شَمعْ، وایِ ویهارْ، هاخنْ هٰاخنْ

مه دل راه دونشْ، خرد بَییِه پا بَنْ

پنج شصتْ‌ره بئیرْ، بیست و یک بونه، هاچنْ