امیر پازواری

شمارهٔ ۱۱۳

استادْ بنهْ روزْ که من تَنْ ره گلْ گیتنْ

کَمْ آمُو اُویِ غَمْ ره سَرْچشمه ریتنْ

اندی تومْ که اُویِ مرغْ ره تَلهْ گیتنْ

خارجْ نییه بی‌سوز و گدازْ دپیتنْ

نه باسْ اندی بُو که وَرنهْ مه مسکین تَنْ

به ته درد و غمْ جا نمونسّهْ مه تَنْ

لازمْ بَییهْ با دوستْ غمْ و درد ره گوتنْ

غَرْبالهْ منه زیله نَشئهْ دُوتنْ