امیر پازواری

شمارهٔ ۱۲۳

تَرْسونْ، لَرْزونْ، ته مهرورزمْ، مه چشمِ سو!

بی‌چارهْ بی‌چارهْ دِمّهْ دِلْ‌رِهْ با تو

تو غریبه دُوستی، مَنْ نَدوُمِهْ تِه خو

ز تَرْسِمّهْ تِرِهْ دِلْ بَرِنْجِهْ یکی رو

ناعاشِقِمه ته چیرِهْ‌وُ نٰا به تِهْ خو

ناعاشقِ قَدّوبالامه (که اُون) دارنی تو

عَیشی بیامو نَظِرْته جٰا یکی رو

هَمونْ نَظِرْ کَشْتُومِهْ، مِهْ چِشْمِ سو!