امیر پازواری

شمارهٔ ۱۶۰

چی فتنوئه باته دْ نرگسْ انگیتهْ

تنه دْ بلا با مَرْدمونْ دَپیتهْ

ته چاچی‌کَمونْ، هَرْ دْگوشه بَئیتهْ

پشتهْ پشتهْ کشتهْ هَرْ گوشهْ بَریتهْ

مَردمْ گننهْ مره که وی «دَویتهْ»

کَسْ دَوُوئهْ که عشقِ پیشْ پا نَپیتهْ؟

داری که ویشهْ اسّٰا و خالْ انگیتهْ

عِشِقْ ره عشْقْ کردهْ وُ خوشهْ تَنْ پیتهْ