امیر پازواری

شمارهٔ ۱۷۹

امیر گنه: عاشقمهْ چشمِ کنارْته

دلْ بَخرْدهْ مه، تیرِ پیکٰانْ گذارته

مُدّتْ وَخْته که حَیرُونمه کار و بارْته

یکْ غَمزهْ هزارْ کَسْ بُونهْ جانْ‌سپارْ ته

دْعَنبرهْ به دُورِ رُخِ گُل‌عذار ته

«کُفرْ» گردِ «ایمون» بَکشیِهْ حصٰارْته

پرْتُومه که مه دلْ دَکْت چاهسارْ ته

گویا جانْ هدٰا چٰاهِ بنْ، انتظارْ ته