امیر پازواری

شمارهٔ ۱۸۲

اینه که مُونسْ و غَم‌گُسارهْ یارْمه

اینهْ چشّمه‌ی اُو به تَنْ سازگارْمه

اینه که سیُو کردْ خُرّمْ روزگارْمه

اینه که بُناگُوشْ هُونیا ئه تارْمه

اینه که رَجْبِ مُونگَ وُ ده و چهارْمه

اینه دلْ رهْ زَنّه ناوُکْ بیشُمارْمه

اینه دسته‌ی گُلْ به دَروُنه خارْمه

اینه که بَورْدهْ آروُم و صَبر وُ قرارْمه