امیر پازواری

شمارهٔ ۱۹

اَشُونْ (دیشوُ) بَشِّنی یٰا سِهْ بِهْ اینْ دِلِ سُوجْ

بَرْمِسْتْمِهْ نِهْ چٰارْ دٰاشْتِمِهْ، نِهْ چٰارِهْ آمُوجْ

اِسْتٰابیمِهْ خینُوخِرِنْ با دِلِ سُوجْ

خینِ دِبِلٰا شَنّیمِهْ (شَنْدیمِهْ) تٰا اَسْبِ رُوجْ

اِسٰا کِهْ مِنِهْ یٰارْ هٰاکِنِّهْ مِجِهْ کُوجْ

سُوجِنِّهْ مِنِ ویلِهْ وَرْ، مِهْ دَسْتْ آمُوجْ

دَکِتْ بِهْ مِهْ دِلْ شِمِهْ بَیُونِ عِشْقْ سُوجْ

اَسْلی شَنّیمِهْ زَمینِ سَرْ، اَسْبِ رُوجْ