امیر پازواری

شمارهٔ ۱۹۹

نَمجْ تُومهْ خُورْ که خورْ ترهْ نَتُویی

ترسمّهْ که خورْ ته بَدنْره بَتُویی

فدایِ تنهْ تَنْ، اُونزنْ درْیُویی

اُو شورهْ تَرْسمّه که ته تَنْ بَکُویی

ته رُویِ سُو، اَرْ به خورِ سَرْ بَتُویی

خُورْ ذَرّونه، اَصْلا ذَرّه ره نتویی

ته بُورهْ گِلْ بُو به ختٰا پرْ بُویی

صد نافه‌یِ آهو اُونْ بُوجهْ، ببُویی