امیر پازواری

شمارهٔ ۲۰۰

گِلِ دَسْته! هروارْ که منه درْآیی

صَدْ تیر زَنّی مه جانره که: بی‌بفایی

سوگند خرمهْ منْته قَمرْچیرْ، بالایی

غیر از تو به مهْ دلْ دیگری دَرْنایی

ته شاهِ خوبونی، بنده ته گدایی

تو شاه محمودی و منْ ایازْ آسایی

خوبونْ و خجیرونْ از پیر و بُرنایی

زندهْ نَوّه اُونْ کَسْ که تنه درنایی