امیر پازواری

شمارهٔ ۲۰۷

ها نَپرسنی حالْ ره مه دیر بسوتی

دُونّی دَرْدِ مهرْ دْکاشتْ‌ای غم اَندُوتی

دلْ با تو هزارْ غمْ خرنهْ، سَهلْ بَئیتی (بئو تی)

پنهُونْ نَکردی، قَولْ به رقیبْ بَئوتی

هٰا دونستیمی که قولِ درُو گُوتی

گرونْ بَخری دُوستْ ره اَرزونْ بَروتی

سخنِ هر کَسونْ دارْنه بوی خوتی

همیشه تنه عَیبْ گتمهْ به رُوتی