امیر پازواری

شمارهٔ ۵۳

شینْ، شادْبومّه اُونْدَمْ که درآیی مه دُوسْ،

شه هر دِوَرِهْ زلف‌رِهْ پِهایی مه دُوسْ

سی چو خدنگِ تیرْرِهْ بِسایی مه دُوسْ

مه کِشْتِنِ وَرْ به سِرِهْ آیی مه دوُسْ

ص، صُورت خوبی بیآرایی مه دُوسْ

بماه چهارْدَهْ بِنُمایی مه دُوسْ

شِهِ غَنْچِهْ لَبونْ‌رِهْ بِگِشٰایی مه دُوسْ

مِنِهْ خِرِد وُ هُوشْ بفزایی مه دُوسْ