امیر پازواری

شمارهٔ ۶۴

نازنینْ به ته باغْ دَرِهْ مَنِهْ دِلْ داغْ

بِشْکفته گِلْ غُنچه نَچیمِهْ ته باغْ

اَنْدی تِمنّا دارمِهْ بَومْ تنه داغْ،

رخصتْ بَووُنه که مِنْ بییِمْ تنه باغْ

زَنْگِلْ دیمه، سیمِهْ بَدنْ، نرگِسهْ زاغْ

بسٰاته ظِلِمٰاتِ دِلِهْ، سُوسِن باغْ

تُرکْ‌رِهْ دیمه آتِشْ بَزِهْ دامِن داغْ

خُور به عِراقْ بَوِرْدِهْ تُرکِسْتُونِ چٰاغْ