امیر پازواری

شمارهٔ ۷۵

مه دوستْ که سرهْ مجنّهْ کنّه هزارْغَنْگْ

چاچی کَمُون دارْنهْ، دستِ مییُون تنگْ

هَر دلْ که دیمٰاوه بَکنهْ بهْ آهنگْ

صَد خار خرْنهْاُون دلْ که کنهْ ویله وَنْگ

شُوکه دَکته منْ کمه شهْ ویله وَنگْ

روزْ که دَکتهْ زَمّه شه سینه رهْ سَنگْ

همینهْ منهْ نالْشْ، همینه مه ونگ

چی بُو ندا بُومْدلْره ته ناکَسِ چَنگْ