امیر پازواری

شمارهٔ ۸۷

رامْ بَوییهْ آهو که مه جٰا کِرْدِهْ رَمْ

رَمْ خردِهْ آهورِهْ، چُونْ بَئیرهْ آدِمْ؟

اگر که فلک یاری کِنِهْ یکی دَمْ،

اَزخِمِّ کَمِنْ، دوُست‌رِهْ بیُورمْ شه چَمْ

تا که سِخِنِ آدِمْ بَشْنُؤئه آدِمْ

نَبٰادٰا مِرِهْ شه نظرْ هٰا کِنی کَمْ

تا که قطره‌یِ اُو به دریو نُوزنّه نَمْ

حَیفْ بُو که تنه نظرْ مه جا بَوِّهْ کَمْ