امیر پازواری

شمارهٔ ۹۱

منْ سُوته چَچی‌رِه چنِّ زنی به تارِمْ؟

انّه زنی که من کَلْهینِ بِوٰارِمْ

اگر تُو بَکِتْ یارِ دیگرْ من دارِمْ

گبر وُ اَرْمنی بُوئِمْ، خِدایی نارِمْ

دَکِتْمِهْ غَمْ‌خُونه یادْ آمُو جانانِمْ

دَرْ بُوِرْدِهْ هَمونْ غَمْ که دِلْ بی لَمالَم

کَمُونْ ابروُ، کانِ نمِکْ، مه دِلْ شَمْ!

نَدمّه تنه می‌رِهْ تِمُومِ عٰالِمْ