امیر پازواری

شمارهٔ ۹۳

واخْ که دِلْ‌رِهْ کارها کرده یارِ پَیْغُومْ!

آهْ که تو ندایی بنده‌یِ دِلِ کُومْ!

آخْ که نَخِتِمهْ دوستِ کشْ یکی شُومْ!

واخْ که گِذِر باز دَرْ بُورْدِهْ‌ای مه دُومْ!

شه دِلْ‌رِهْ کُوترْ کِرْدْمِهْ رسیمه ته دُومْ

تا دونه بَچینّه، دَکِفِهْ تنه دُومْ

صّیٰادِ کُهِنْ نیشته به ته تیسا دُومْ

هیچکِسْ نِنِهْ که دُوم نَکِفِهْ اَوّلْ گُومْ