امیر پازواری

شمارهٔ ۹۴

گِتی که تنه یارْمِهْ همیشکْ ته بُومْ

تنه دشمنِ دَرْ نَهَلِمْ یکی گُومْ

دَمی دوستْ نِئی وُ دشمنْ بی اَندی تُومْ

آخرْ هدایی مه دشمنِ دِلِ کُومْ

نرسمّه بمیرم کَسْ نَئیره مه نُومْ،

یکْ لحظه (اتّا دقیقه) به خاک، مه تنْ نئیره آرُومْ،

فردا خاکِ سَرْ بَوینِنْ مه همکارُومْ

یکی چِشْ‌رِهْ خونْ اِنِهْ، یکی‌رِهْ بارُومْ