امیر پازواری

شمارهٔ ۲۹

ونهْ باخسمْ کَشْ ته خجیرهْ خویی

ونهْ بئیرمْ دَسْت ته خاره ججویی

مه تن تنه بو کنّه، ته ماه نویی

تَرْسمْ تنْ بَشُورمْ، تنه بو بَشویی

اُونطوریْ که گوکّی انتظارِ گویی،

اُونطوری که ماهی انتظار اُویی،

اُونطورْ که پَروُونه انتظارِ سویی،

مه دلْ شو و روزْ فکر و خیالِ تویی

گرهْ دَکتهْ مه کار و مه گلویی

گرهْ به ابرو دیمه، عَرقْ گُلویی

کی داشته گلو دیم و کی داشته بویی؟

مره خور و خو تَلْ بَیّهْ روز و شویی

صَدفْ نَگْشا امروزْ عقیقهْ لویی

وینگارْ تُومْ بئوته، نَنهْ اُونکار بُویی

نگذشتهْ سخنْ بئوتمهْ موبه‌مویی

نَدُوّمه دلِ دوستْ جوابْ چی بَوُویی!؟