امیر پازواری
شمارهٔ ۲
۱
امرو بدینی آدِمْ که وی پری‌زا
منْ ندیمهْ یارْرهْ همه چی برازا
۲
بال سْونِ ستُون و تنه تَنْ، سور آسا
قایمه کُمُونْ دارنی، دسْ ته مریزا!
۳
وازَن دست‌هائیتْ زنّی وازنْ کره‌وا؟
تا تفت نخری، وارنگ نریزی والا
۴
ته بُووُگِلِ بُو آوره [اییاره] به من [مره] وا
امیر گنه که، مه جان تنه فدابا
۵
صحبت ورفه روز خشه، صدا چنگ و نا
اسباب مهیّا، آراسته بو یکی جا
۶
قُطْنی جومهْ خوخشه سُرین به بالا
نامرد فلک، چرْ ندارْنی مِهْ دلْ وٰا؟
۷
مه دوست بییه که شییه بلند و بالا
یا اونکه ونی چاله، چش‌دار نه شهلا؟
۸
یا دخت ختایی، بدن دارنه والا؟
مگر یوسفِ چیره خدا تره دا؟
۹
شونه بکشی دوست کمند، سییوتا
گیتی بَدمهْ مِشْکْ، هرگه هاکنه وا
۱۰
تو منه خجیره دوستْ، خدا مره (نره) دا
سی جانِ عاشقْ، مَسّهْ چِشِ فدا با!
نظرات