امیر پازواری
شمارهٔ ۴
۱
امیر گنه: حیرونمه سرِّ خدارهْ
از خوبی دریغ نکرده بی‌بفا ره
۲
نَکشیمهْ به عالم، من عشقِ جفا
ندونستمه ته مهرورزی دشواره
۳
چه دونسّمهْ آخر، نیه این‌هاره
زهی به منه دل که نوونه پاره
۴
اونوخت که تنه چش بدیه دنیا ره،
اونوخت که تره مٰارْ دَوسّهْ گهواره،
۵
اونوخت که تنه لُو بیّه شیره‌خواره،
اونوختْ تا اِسا، کشّمهْ ته جفا ره،
۶
مه بسوته بالِ هسّکا دیاره
اسا پرْسنی بنده تره چی کاره؟
۷
اونطور که لیلی داشته حقِّ بفا ره
اونطور که مجنون ترک بکرد بی دنیا ره
۸
عنبرشکن، ته عنبر نسیمِ تا ره
یا مسکینْ امیره (به) ته عشق بی‌قراره
۹
فکر کمّه منه کار ره کجه کنارهْ
پیشِ نظرِ دوستْ، خُورپیونْ دیاره
۱۰
من بَکتهْ کار، نَکتْ هیچ آدمزاره
دوستْ، مه جگرِ بَنْ رهْ بکرد بو پاره
نظرات