رفیق اصفهانی

شمارهٔ ۲۰۶

تا چند جدا ز یار باشم

از یار جدا فگار باشم

تا چند چو ابر در بهاران

با دیده ی اشکبار باشم

تا کی ز غم جدایی او

بی طاقت و بی قرار باشم

تا چند ز درد آن دلارام

دلخسته و دلفگار باشم

تا چند جدا ز روی آن گل

در دیده ی خلق خوار باشم

تا چند رفیق از غم یار

آواره ی هر دیار باشم