رفیق اصفهانی

شمارهٔ ۲۷۳

گل خوار بود چو خار بی تو

باشد چو خزان بهار بی تو

شادی برد از دل و غم آرد

سرو و گل لاله زار بی تو

تو گل به کنار کرده بی ما

ما کرده ز گل کنار بی تو

دست تو به خون ما نگارین

وز خون رخ ما نگار بی تو

تا بی تو چرا نمی دهم جان

هستم ز تو شرمسار بی تو

باشد اگر اختیار با من

مردن کنم اختیار بی تو

چون گل تو عزیز بی رفیقی

چون خار رفیق خوار بی تو