رفیق اصفهانی
شمارهٔ ۲
۱
چون نیست مرا راه ز بیم خویت
در خانه ات آیم همه شب در کویت
۲
تا روز نشینم به امیدی که مگر
از خانه برون آئی و بینم رویت
نظرات